Bekasik

Ten post będzie o ciekawym i słodkim ptaku - bekasiku. ;)

Bekasik, bekas mały (Lymnocryptes minimus) – gatunek średniego ptaka wędrowny z rodziny bekasowatych (Scolopacidae).

Zamieszkuje pas od północno-wschodniej części Półwyspu Skandynawskiego po wschodnią Syberię. Izolowane populacje w Szwecji, północno-wschodniej Polsce, w północnej Białorusi i krajach bałtyckich. Zimuje od Wysp Brytyjskich poprzez zachodnią Europę oraz basen Morza Śródziemnego i Afrykę Północną oraz w pasie od Azji Mniejszej przez Lewant, Kaukaz, Irak i Iran po Indie, południowe Chiny i Indochiny.

W Polsce przestał się gnieździć w XIX wieku, potem wprawdzie powrócił w 1977, jednak nadal jest skrajnie nieliczny - najwyżej kilka par na Bagnach Biebrzańskich. Nielicznie widywany na przelotach: w marcu-maju i wrześniu-listopadzie. 

Brak wyraźnego dymorfizmu, zarówno wiekowego jak i płciowego. Wierzch głowy czarny z rdzawymi cętkami, boki głowy jasne, nad okiem rdzawa brew. Grzbiet czarny również z rdzawymi cętkami o metalicznym połysku. W bocznej części grzbietu podwójna beżowa smuga. Przód szyi i górna część piersi rdzawobrązowe, dół piersi i brzuch białe. Na spodzie ciała podłużne ciemne plamy. Dziób żółty z ciemnym końcem.

Długość ciała bekasika wynosi 19-23 cm. Rozpiętość skrzydeł ok. 36-40 cm, natomiast waga waha się od 30 do 105 g.

Jego siedlisko obejmuje bagna, brzegi wód i podmokłe łąki w pasie tajgi i tundry.

Bekasik buduje gniazda na ziemi. 

W ciągu roku wyprowadza jeden lub dwa lęgi, składając w maju-wrześniu 4 jaja. 

Jaja wysiadywane są przez okres 21-24 dni. 

Jego pokarmem są bezkręgowce uzupełnione pokarmem roślinnym.

Gatunek objęty ochroną ścisłą. Zagrożeniem dla niego jest osuszanie terenów podmokłych.

Wogóle śmieszna nazwa nie? Beka - sik. Ha ha ha...